zondag 14 april 2013

Associatieve gedachten en gevoelens (Een burn-out, hoe voelt dat? (deel 7))

Ergens begin 2006. Het is vlak na de middag als ik even wil gaan rusten. Ik lig nog maar net als ik ineens allerlei sensaties in mijn lijf ervaar. Het zijn geen fijne sensaties. Mijn hart gaat tekeer en ik begrijp niets van deze gevoelens. Zo kan ik niet blijven liggen. De onrust in mijn lijf vind een weg via mijn hart. Ik ga naar buiten en loop een stukje. Even later bel ik aan bij iemand in de buurt om verhaal te doen. Zij herkent het door eigen ervaring.

In de afgelopen jaren zijn deze gevoelens gekomen en gegaan. En elke keer heb ik er dezelfde gedachten bij. Ze kunnen wat variëren, maar positief zijn ze niet. Altijd maar die gedachten van … ik val vast weer terug en kom er niet meer uit of … ik word vast niet meer beter.  En elke keer kom ik er toch weer uit. Hoe kan het dan dat ik toch weer die gevoelens ervaar (er voor mijn gevoel steeds weer in trap?).

Doordat ik (en velen met mij) me vergis in wat gedachten met mijn lijf kunnen doen. Vaak krijg ik deze gevoelens door onbewust negatieve (of bewuste) gedachten. Deze gevoelens lijken op de sensaties die ik vaak ervoer tijdens de periode van mijn burn-out, waardoor ik associatieve negatieve gedachten kreeg. Zie je wel deze gevoelens had ik ook tijdens mijn burn-out, dus ik heb nu vast weer een burn-out. Ik moet vast weer opnieuw beginnen.

Zodra ik doorhad dat het associatieve negatieve gedachten waren die mijn lijf op hol brachten begon ik het een beetje te begrijpen. Soms kan een lijf vluchtgedrag aannemen terwijl er geen enkel gevaar is, maar dat doet een lichaam nu eenmaal dat volledig geknakt is geweest. Het lichaam wordt uiterst voorzichtig en alert! En soms rinkelt de bel dus een keer om niet … dat is niet erg, maar hou vooral de bel in de gaten die niet om niet rinkelt!

 

PS. In de zijbalk van mijn blog vind je alle delen van: Een burn-out, hoe voelt dat?

5 opmerkingen:

  1. Het lijkt me heel vervelend om door zulke nare sensaties te worden overvallen. En dat je daar uiteindelijk nu nog steeds wat last van kunt hebben. Als je het goed herkent gaat de angst hopelijk wel weg!

    Lieve groet,
    Gerry

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Je hebt het mooi beschreven, Gerreke.
    Je bent een ervaringsdeskundige op dit
    gebied geworden.
    Je geschreven stukjes kunnen anderen weer helpen.

    Groetjes Ans

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Ik geloof niet dat ik een burn-out heb gehad, maar de grenzen zijn wel bereikt. Ik ben dan ook letterlijk bij mijn werk weggelopen. Zodra ik dit gevoel weer ervaar....weet ik dat ik dichtbij kom en gaat alles een tandje terug. Dus dat vluchtgevoel komt mij bekend voor. En jah, dan weer resumeren of het daadwerkelijk een beginnende 'val' is of kun je het nog enigszins relativeren. Altijd op je hoede blijven, zo ervaar ik het.
    Het is goed dat je deze dingen beschrijft...daar leert een ander van.
    Grts Irene

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Hoi Gerreke,

    Zoooo... ben helemaal bij gelezen ;-)

    Bedankt voor de links in de zijlijn.

    Vooral dit laatste deel zet mij aan het denken, je spreekt ook uit mijn hart en ervaring, alleen had ik het nog niet zo duidelijk dat die gevoelens, zoals jij die hier omschrijft, wel eens associaties kunnen/konden zijn.
    De angst dat het wederom gebeurt...

    Tja... hopelijk blijven we op de goede weg hé?!?

    Liefs,

    Gabi

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Ik herken die gevoelens wel ja, paniek tot en met, maar niets aan de hand...

    BeantwoordenVerwijderen