Klein probleempje

Zoonlief is jarig! Eindelijk is het 26 april, wat een feest. Omdat het de vooravond aan zijn verjaardag nogal laat was geworden werd ik niet wakker toen zoonlief de trap af kwam. Toen hij enthousiast onze kamer in kwam lopen met de mededeling dat het zijn verjaardag is, werd ik langzaam wakker. Maar de cijfers op mijn elektronische wekker deden de rest. Al zo laat???

Tijd voor cadeaus! Ik spring mijn bed uit en commandeer dat zoonlief in zijn eigen bed moet wachten totdat wij boven komen. Zoonlief had mij de vorige avond ingefluisterd dat hij graag een ontbijtje op bed wilde hebben. Ik vond dat geen goed idee. Maar het leek me toch wel leuk hem hiermee te verrassen. Ik moest toch nog zuigen …

Vol verwachting ligt zoonlief onder zijn lekker warme dekbedje. Verrukt is hij van het ontbijtje, een broodje met sinasappelsap. Maar die cadeaus. Hij trekt het cadeaupapier van het vierkante pakje. Als hij het DS spelletje MarioParty ziet is hij helemaal gelukkig. Zijn gezicht straalt een en al blijdschap uit.

Maar nu dat grote cadeau, wat zou dat zijn? Enkele dagen voor zijn verjaardag hebben we gevraagd of zoonlief een fiets wilde hebben. Tot onze grote verrassing wilde hij geen nieuwe fiets. Hij vond zijn fiets prima en wil hem voorlopig niet afstaan. Manlief vond in de speelgoedwinkel de nieuwe hype, the Fuzion scooter. Een soort van wave step.

Als zoonlief het pakpapier van de doos scheurt en ziet wat het is, zegt hij: ‘Vet, wat leuk! Niet ‘VET, WAT LEUK!!!’ Nee, ‘Vet, wat leuk.’ Reden genoeg voor mij om te vragen of hij het echt wel leuk vindt. ‘Ja, ik vind het leuk.’ Niet, ‘OH MAM, IK VIND HET HELEMAAL TEGEK.’

  

‘Lieverd vind je het eigenlijk wel leuk? Of wil je liever iets anders?’ ‘Ik wil liever iets anders.’, zegt hij met een benepen stemmetje. Ach de kerel vindt het gewoon niet leuk. Wij moeten er erg om lachen, maar natuurlijk niet waar hij bij is. 

We ruilen het dure ding om voor een MP4 speler. Een goede zet als we zien hoe zoonlief door het huis swingt op z’n favoriete liedjes ‘Ik neem je mee’ van Gers Pardoes en ‘Ai Se Eu Te Pego’ van Michel Teló.

Leeg en futloos

Onderuit gezakt zit ik op de stoel met een boek in mijn hand, die ik maar met moeite omhoog kan houden. Ik laat dan ook al gauw het boek op mijn buik rusten. Mijn benen languit op de salontafel. Koffie binnen handbereik.

Ik zie er uit alsof ik net uit mijn bed kom en nachten niet heb geslapen. Het eerste is waar, het tweede gelukkig niet. Maar ik voel me net alsof een olifant een dansje heeft gehouden precies op de plek waar ik stond.

Alle energie is zo’n beetje uit me weggevloeid door de inspanningen van afgelopen weken. Nu ik niets hoef te doen en te laten slaat de rust me met een mokerslag in mijn gezicht. Die mokerslag is niet echt fijn, maar als ik er goed over nadenk is de rust is fantastisch!

Nu ik het huis voor mezelf heb geniet ik van de stilte die wordt afgewisseld met het getik van de regen op het raam en ruziemakende mussen in de boom. Nu ik ook alle tijd voor mezelf heb moet ik ineens gaan nadenken waar ik zin in heb. Weken achtereen wordt ik geleefd en kan ik in feite nergens over nadenken dan alleen aan de reeds ingevulde momenten die voor me liggen. Nu mag en kan ik het weer even zelf bepalen. Heerlijk!

Als eerste neem ik een moment om na te denken hoe ik mijn leven de komende tijd anders in kan  gaan richten. Het kan niet zo zijn dat mijn leven alleen nog maar uit werken bestaat. Er is veel meer dan dat en daar wil ik van genieten ook!

En soms heb je maar heel weinig nodig om van te genieten. Fijne week!

Woensdag loopwoensdag!

Toch wel jammer dat er pal naast het fietspad waar ik loop een autoweg gaat. De prachtige fotogeluiden die vanuit het bos mijn oren bereiken worden door de voorbijrazende auto’s overschreeuwt.

In de berm hupst een ekster door het hoge gras. Zijn kopje is net te zien. Het beestje schrikt op door een auto, maar zet zijn spel even verderop voort. Hij stopt als en vliegt weg als ik voorbij kom lopen.

Ik kijk naar het water en de weerspiegeling van de zon er in. Zo op deze vroege ochtend is het heerlijk rustig. Ik twijfel of ik een foto moet nemen. Ik probeer het wel, maar het lukt niet en er is zoveel te zien dat ik mijn weg vervolg.

Het fietspad wordt aan een kant gesierd door een bed van paardenbloemen. Andere bloemen staan echt op knappen, maar laten hun moois nog net niet zien. Volgende week als ik hier loop staan ze vast in bloei!

Nu eerst wat foto's maken!

Mama-zoondag

We zitten samen op een bankje, dicht naast elkaar. Onze blikken gericht op de plattegrond op mijn schoot. ‘Zullen we eerst naar de Steller zeeleeuwen gaan?’ vraag ik zoonlief? ‘Ja leuk!’ En met dat hij het heeft gezegd, rent zoonlief al naar de Steller zeeleeuwen.

We hebben een beetje pech, want de zeeleeuwen hebben ruzie gehad. Een van de zeeleeuwen is fors in de neus gebeten en moet apart worden gezet. Het ziet er echt zielig uit. De verzorgers zijn er maar druk mee. Zoonlief vind het maar niks (veel te zielig) en wil al gauw naar een volgende diersoort. Het wordt het roggenrif. Zoonlief geniet volop, maar raakt de beesten niet aan. Op een veilig afstand bekijkt hij de roggen en andere vissoorten in het water.

Na de voorstelling van ‘Spetter en het magische avontuur’ is het tijd om een hapje te eten. Zoonlief loopt direct naar de donuts en de worstenbroodjes. Het is zijn mama-zoondag en dus kiest hij er lekker op los. Bij gebrek aan sinas wordt het cola. Nou ja toe maar …

De bruinvissen hebben baby’s wat ontzettend leuk is om te zien. De dolfijnen in de delta maken mooie sprongen, maar de walrussen stelen echt de show. Die grote logge beesten zijn op het land zo traag, maar in het water razend rap. Zoonlief mocht op het vipbankje zitten, maar hij bleef liever bij mama. Wat een goede keuze was anders had hij een volle laag water over zich heen gehad.

Tussendoor moet er ook nog even in de speeltuin worden gespeeld. Dat kan prima, want het weer is prachtig. Schoenen uit en lekker met je sokken in het zand. Ik keer mijn gezicht naar de zon en doe mijn ogen dicht. Niet voor lang, want ik wil wel weten waar zoonlief is.

We sluiten af met de dolfijnenshow. Voor zoonlief het hoogtepunt van de dag! Als we het Dolfinarium uitlopen zien we op een groot bord kibbeling staan. We hoeven niet na te denken. We lopen er op af en bestellen twee porties.

Moe en voldaan lopen we hand in hand naar de auto! Wat een heerlijke dag was dit!

Druk, druk, druk ....

Als zzp-er is het heerlijk om druk te zijn. Althans voor mij. Dat betekent namelijk dat er genoeg opdrachten zijn die moeten worden uitgevoerd. Het streelt mijn ego en maakt me blij dat ik 'nodig' ben en opnieuw wordt gevraagd.

Daar schuilt wel een gevaar dat ik slecht nee kan zeggen en dus teveel hooi op mijn vork neem. Met het gevolg dat mijn genietmomenten erbij inschieten. Oftewel mijn blogtijd ...

Ik heb mij menigmaal afgevraagd waarom ik moeilijk 'nee' kan zeggen. Want als ik het werk niet doe, doet een ander dat wel. Mensen vinden het vaak helemaal niet erg als ik mijn grensen aangeef, waar ik dan vervolgens weer verbaasd over ben.

Maar het is heerlijk als mensen mijn werk waarderen en bij me terugkomen. Het geeft me echt een boost. Mijn eerste reactie is altijd ... doen! Leuk! Maar als ik dan weer met beide benen op de grond sta en er nog eens goed over nadenk of manlief mij erop attendeert dat een week maar zeven dagen heeft en een dag 24 uur moet ik toegeven dat ik het niet altijd even handig aanpak. Soms moet ik daarom terugkomen op beslissing die ik eerder heb gemaakt. Al doende leert men ...

Maar nu heb ik sinds lange tijd vier dagen achter elkaar vrij. En dus een blogmoment ingebouwd ... heerlijk!! Fijne dagen, geniet er vooral van!