maandag 16 mei 2011

Dag merels

Angstig geschreeuw dringt langzaam mijn gehoorgang binnen, maar ik wil er niet aan. Maar het o zo bekende geluid valt niet te negeren. Het is weer zover. De merels in de tuin hebben het duidelijk moeilijk en ik moet er iets aan doen. Door de jaren heen weet ik inmiddels hoe het klinkt hoe merels schreeuwen als ze hun jongen beschermen. Maar het is nog veel te vroeg om mijn bed uit te stappen.

Moeizaam sla ik mijn benen over de rand van het bed, want het geluid van de merels geeft aan dat er nog steeds gevaar dreigt. De jonge merels zijn ongetwijfeld het doelwit. Er zijn zoveel gevaren in de buurt. Het angstig gekwetter blijft maar aanhouden.

Ik gluur door een kier van het gordijn, maar zie vanaf mijn plek geen gevaar. Ik speur naar katten en eksters, maar zie niets. Ik sjok terug naar mijn bed en stap er weer in, maar ben er niet echt gerust op. Moet ik toch even naar beneden gaan? Niet veel later neemt het geschreeuw van de merels af totdat alleen de mussen nog maar te horen zijn.

Als ik een paar uur later mijn fiets uit de schuur wil halen kijk ik eerst even naar het nestje. Niets te zien. Ik kijk naar de grond en zie bloeddruppels liggen. Een bang voorgevoel bekruipt me. Ja hoor onder de Hedera, verscholen onder een dikke bladerdeken zie ik een dood mereljong liggen. Hé verdikke nog an toe, dus toch! Zoonlief ziet ineens vlak bij mijn voet een rode massa op de grond liggen. Nummer twee, volledig uiteengerafeld. Drie en vier vind ik vlak bij de vergeet-me-nietjes. Ook hier is niet zo heel veel meer van over. Er is flink mee gespeeld. Ik heb er goed de sik in en verwens het beest dat ‘mijn nestje’ heeft leeggehaald.


De dagen daarna moet ik wennen aan de stilte in de tuin. De merels zijn in geen velden of wegen te bekennen. Op zoek natuurlijk naar een nieuw plekje voor een tweede nest.

Zouden ze het drama van afgelopen week vergeten en volgend jaar weer terugkomen? We zullen zien …

24 opmerkingen:

  1. Bah, helemaal niet leuk. Wat vind ik dat toch altijd zielig.
    Ik heb 6 van die rovers in huis. Maar het geluk voor de vogels in mijn tuin is dat die rovers buiten niet verder komen dan hun eigen buitenren.
    Als ik dit zo weer lees ben ik weer blij dat we die gemaakt hebben en onze katten dus niet buiten komen.
    Liefs, Pauline

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Wat een nare werkelijkheid. Bepaalt ons weer bij de gebrokenheid van de schepping he. Wat een leed moet het ook de Schepper doen!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Soms snap je niets van de natuur, althans ik niet.
    Lieve groet Anja.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Zo jammer he. Hier al uitgevlogen eindelijk een keertje . Zo lief die bolletjes. Ach meid volgend jaar nieuwe kans. Fijn weekend

    BeantwoordenVerwijderen
  5. De natuur is soms nogal wreed, zo zielig om die vogeltjes dood in je tuin aan te treffen! En helaas lukt het ons als mens niet altijd om ze volop te beschermen!

    Lieve groet, Ingrid

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Aaaaaaah zo zielig, ja ik kan me goed voorstellen dat dit je aan je hart gaat en dat je er de sik in heb.
    Nu maar hopen dat het de volgende keer een happy end heeft..........wel even laten weten hoor.
    Groetjes, Karina

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Sommige dingen kun je helaas niet voorkomen; de natuur kan soms hard zijn.

    Groeten,
    Miranda

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Oh wat zielig ...
    ik "bewaak" op dit moment een lijster die aan het broeden is.
    De vinkenfamilie heeft inmiddels veilig het luchtruim gekozen.
    Toch kun je dit soort dingen nauwelijks voorkomen.
    Ik kan me voorstellen dat het een rotgevoel geeft !!!
    Hoe is het met je moeder en met jullie ?!
    Lieve groetjes, Anita

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Ach wat ontzettend triest! Hoe leuk ik katten ook vind, hun "natuur" kan ik soms wel vervloeken.

    BeantwoordenVerwijderen
  10. We zien dat hier rondom ons huis ook steeds gebeuren.. ik denk dan altijd: al dat werk om zo'n nestje te maken en dan heb je aan het eind niks. Toch laten die vogels zich niet uit het veld slaan en soms beginnen ze gewoon een 2e leg!

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Ach,wat is dit erg zeg.
    Ik ben bang,dat ze inderdaad naar een andere plek verhuizen.
    Maar wie weet heb je volgend jaar weer een merelnestje.

    Groetjes Ans

    BeantwoordenVerwijderen
  12. He bah wat naar !!!..tja we hopen maar volgende keer beter...jammer.....bah !!......xxx...

    BeantwoordenVerwijderen
  13. Ik vind het altijd zo leuk als ze hun nestje bouwen, maar de angst dat er katten komen of andere vogels, brrr. zielig hoor.

    Groetjes,Eefie

    BeantwoordenVerwijderen
  14. Ik weet precies wat je bedoelt, zo vreselijk.
    Ieder jaar wordt hier in de tuin door de tortelduiven en houtduiven ijverig geqwerkt aan een nest, en ook ieder jaar zijn het de eksters die hun nest leeg roven!!!

    Jantsje

    BeantwoordenVerwijderen
  15. En dit doet echt wel pijn.
    Je weet het is de natuur maar toch het raak en geeft een diepe indruk. Ik hoop dat ze toch volgend jaar weer opnieuw een nestje komen bouwen het is zo mooi en lief om dit te volgen maar met zo`n afloop bekruipt het toch echt wel je angst en wil je het graag beschermen maar je weet, je hebt dit zelf echt niet in de hand.
    Groetjes Cristien.

    BeantwoordenVerwijderen
  16. Hier kan ik zo slecht tegen. Zo wreed. Hopelijk komen ze volgend jaar weer terug.
    Lieve groet, Renny

    BeantwoordenVerwijderen
  17. Oh hoe wreed........
    Was het nu een kat dan die ze te pakken had?
    Zo zielig.....;(
    Liefs

    BeantwoordenVerwijderen
  18. Hoi Gerreke
    Wat een sneu verhaal ja, de natuur is hart.
    Maar hij zal weer snel jonge hebben op een andere plaats.
    De natuur gaat gewoon door,
    Groetjes Herman,

    BeantwoordenVerwijderen
  19. Oh wat sneu ... ook al is dit de natuur.

    BeantwoordenVerwijderen
  20. ook al is het 'Het cirkel van het leven', ik blijf het sneu vinden en zielig.

    BeantwoordenVerwijderen
  21. (en ik hoef het liever niet te vinden in de tuin.....)

    BeantwoordenVerwijderen
  22. Dit vin dik nu weer één van de mindere dingen van die prachtige natuur.. :o(

    BeantwoordenVerwijderen
  23. wat zal je ze missen, volgend jaar komen ze vast en zeker terug. Maar nu iets het zeker wennen om jonge spul niet meer te horen.

    Groetjes Von

    BeantwoordenVerwijderen
  24. Ik weet wel... zo is de natuur, maar ik kan er ook zo slecht tegen.... Voel helemaal met je mee! Prachtig verwoord Gerreke!

    Groetjes, Gonne-Marieke

    BeantwoordenVerwijderen